Wat JCVD was voor Jean-Claude Van Damme, is The Wrestler voor Mickey Rourke. De 52-jarige acteur speelt een Amerikaanse worstelaar in de nadagen van zijn carriere. Niets heeft hij meer behalve het worstelen. Hij negeert zijn dochter en heeft een zwak voor een stripper, gespeeld door de 44-jarige maar nog altijd sexy Marisa Tomei, die hij betaalt voor lapdances. De wending is een hartaanval, waarna hij niet meer mag worstelen. Zijn geluk lijkt te keren. Hij benadert zijn dochter, boekt progressie bij Tomei en vindt een gewone baan. Bij de eerste tegenspoed geeft hij echter op. Hij keert terug naar de ring en naar het publiek, de enige familie die volgens hem van hem houdt. Tragisch.
Regisseur Darren Aronofsky, die we kennen van Pi en Requiem for a Dream, heeft een klein juweel neergezet. Je krijgt een mooi beeld van de worstelwereld. Die van gymzaaltjes en buurtgebouwen welteverstaan, niet de grote stadions. Je krijgt ook een mooi beeld van Rourke. Zijn gezicht vertelt zijn verhaal. De knappe jonge acteur die na een bokscarriere in de jaren negentig zijn gezicht verloor aan botox. En nog weet hij de kijker te raken: ‘I’m an old broken down piece of meat and I deserve to be all alone, I just don’t want you to hate me.’
Inderdaad een prachtige film! Die kop van Rourke vergeet je niet zo snel meer, die spreekt.