Y2K is niks vergeleken bij wat 21-12-12 voor ons in petto heeft. Tenminste, als je Roland Emmerich de kans geeft, die met 2012 een gruwelijk goeie rampenfilm heeft afgeleverd. Na een half uur spanning opbouwen breekt de pleuris los. De aardkorst laat los door een enorme zonnevlam. (Lang verhaal, doet er ook niet toe.) Verschuivingen van de tectonische platen veroorzaken berghoge tsunami’s en enorme vulkanische uitbarstingen. Het Witte Huis gaat kopje onder, het Jezus-beeld in Rio stort in elkaar, de Sint-Pieter plet duizenden katholieken, hele steden worden verzwolgen. Wetenschappers volgen de moeder aller rampen aweshocked live op Google Earth. Een gezin, aangevoerd door family man John Cusack, weet het toch te redden tot een van de gigantische arken die stiekem zijn gebouwd – door de Chinezen in Tibet. Zelden krijg je precies wat je verlangt van een film en dat 2,5 uur lang (de zoetsappige intermezzo’s daargelaten). Ga deze film zien. Op het grootst mogelijke scherm.
Loft – Vlaamse schone
Eindelijk Loft gezien. De film kwam een jaar geleden uit en onlangs verscheen de dvd. Vijf getrouwde vrienden delen een loftappartement voor hun avontuurtjes. Een dode minnares leidt een onderhoudende whodunit in. Spannend, mooi geschoten, sterk gespeeld en een prikkelende plot over ontrouw. Loft verbrak met 1,2 miljoen bioscoopbezoekers het 19 jaar oude Belgische record dat op naam stond van Koko Flanel. Aanrader.
Zombieland – Zombies zijn niet grappig
De laatste en misschien wel enige goede zombiefilm die ik als non-horrorfan heb gezien is Dawn of the Dead uit 2004. Daar werd in Engeland een parodie op gemaakt, Shawn of the Dead. Zombieland is daar weer het Amerikaanse antwoord op. Hoofdrollen zijn voor urban cowboy Woody Harrelson en fobische nerd Jesse Eisenberg als een van de weinige levenden in zombieland die ophoeken met twee zusjes (de ene twaalf jaar, de ander redelijk hot).
Voor een zombie comedy vond ik ‘m ondanks lovende kritieken en hoge user ratings zelden grappig. De openingscenes in superslowmo zijn gaaf gedaan. De overlevingslessen van de nerdy verteller zijn ook aardig in beeld gebracht, maar verder weinig fight club zeg maar. Die nerd vond ik bijna storend, zo niet grappig is hij. Ik had liever Napoleon Dynamite in zombieland gezien. En Woody’s oneliners hebben een wat hoog Forrest Gump gehalte die hier niet echt overkomen. Alle ingrediĆ«nten voor een lekkere film zijn aanwezig, maar het recept smaakte me toch niet zo.
PS: Zombies en literatuur mixen beter.