Louie meets Chef’s Table

Master of None

Op speciaal verzoek van Ingeborg doe ik weer eens een update over de series die ik kijk. Directe aanleiding is het tweede seizoen van Master of None met Aziz Ansari op Netflix. Ik ben geen groot fan van Ansari als comedian. Parks & Recreation keek ik niet en een one-man show van hem heb ik eens na tien minuten stopgezet. Maar als maker van deze rom-com serie, wat een openbaring. Het eerste seizoen van Master of None was al fijn geschreven en gefilmd, met veel ruimte en geduld voor grotere levensthema’s, verpakt in een cadeaupapier van gemoedelijke grappen en een aanstekelijke obsessie voor lekker eten. In het tweede seizoen rekken Ansari en co-auteur Alan Yang die ruimte nog verder op. Het levert om in de geest van Ansari’s tik voor eten te blijven een heerlijk frisse salade op die niet zwaar op de maag ligt en verrassend voedingsrijk is. Extra punten trouwens voor het liefdesverhaallijntje tussen Dev en de fantastische Francesca.

Wat kijk ik nog meer?

The Americans. Ondergewaardeerde serie over een Russisch spionnenstel dat in de VS woont en werkt tijdens president Reagan. Bonuspunten voor Keri Russell.

Silicon Valley. Heb de nieuwe afleveringen van seizoen 4 opgespaard om dadelijk lekker door te kunnen kijken. Dat doe ik ook met seizoen 3 van Better Call Saul en seizoen 3 van Fargo.

Designated Survivor. 24 meets House of Cards. Maar dan minder goed. Zo kan ik het zuchtend praten van Kiefer Sutherland amper nog verdragen, maar ik blijf toch kijken. Gelukkig begint over anderhalve week het echte werk weer van Frank Underwood.

Morgenavond markeert de terugkeer van Twin Peaks, de wegbereider voor de nieuwe gouden jaren van televisie. Veel slechter dan The X-Files return kan het niet worden.

En dan is er nog American Gods op Amazon Prime. Nog niks van gezien – heb het niet zo op Neil Gaiman – maar goede dingen over gehoord.

Tot slot een tip: de app iShows TV. Die houdt alles voor je bij.