Tron: Legacy ***

Tron: Legacy

Tron: Legacy. Een film met een erfenis. Disney’s origineel Tron uit 1982 is de loop der jaren een culthit geworden: een wat gammel verhaal maar voor die tijd state of the art special effects en computeranimatie. Het vervolg doet eigenlijk precies hetzelfde. Jeff Bridges als Kevin Flynn is weer van de partij en leeft nog steeds in The Grid. Dit keer is het zijn zoon Sam die in de virtuele wereld belandt en zijn weg terug naar de echte moet frisbeeën. Het verhaal laat helaas na centrale personages uit te diepen en de teksten van Bridges zijn een storende echo van The Big Lebowski; hij speelt een soort Obiwan Dude. Het ontwerp van de binaire wereld en de lichtfietsen en de vele special effects daarentegen zijn weer-ga-loos. Ondersteund door een sterke soundtrack van Daft Punk is Tron: Legacy een feest voor de zintuigen. Ik heb de film in 2D gezien en naar verluidt voegt 3D niet heel veel toe, maar ik ga de film zeker nog een keer op het grootst mogelijke scherm kijken met een bril op. Vanaf 26 januari in de bioscoop. Leuke lamp trouwens.

Crazy Heart ***

Crazy Heart

In Crazy Heart speelt Jeff Bridges een countryzanger die zijn beste jaren achter hem heeft, maar nog steeds net zo hard zuipt en rookt. Een soort Dude uit The Big Lebowksi maar dan in Nashville. Of The Wrestler van 2010 als je wilt. Hij krijgt wat met een veel jongere journaliste, gespeeld door Maggie Gyllenhaal. En hij krijgt wat lucratieve optredens toegespeeld door zijn oude leerling, een succesvolle countryzanger vertolkt door Colin Farrell. De film maakt geen grote gebaren, hij is bedeesd en fijngesnaard. Beetje zoals de tagline zegt: the harder the life, the sweeter the song. Dat is de verdienste van schrijver-regisseur-producent Scott Cooper die met Crazy Heart debuteert. De nominaties voor Bridges en Gyllenhaal zijn verdiend. Vannacht weten we meer.