Flashbacks of a Fool РTwee films voor de prijs van ̩̩n

Flashbacks of a Fool

Vandaag op het filmfestival in Rotterdam geweest. Blind Loves was een mooi portret van vier blinden – echt een festivalfilm. Als afsluiter de korte films in het verzamelprogramma Hidden Futures (omdat de films die we op het oog hadden waren uitverkocht). Viel vies tegen. Onze openingsfilm was het sterkst: Flashbacks of a Fool. We zien Daniel ‘James Bond’ Craig als gevierde Hollywood-acteur op z’n retour. Hij krijgt te horen dat zijn jeugdvriend is overleden en dan begint de flashback, eigenlijk een film in een film en veruit de betere ‘film’ van de twee. Craig heeft bijna net zo’n lekker kontje als ik, lief van Yke om te zeggen, maar zijn acteerprestaties halen het niet bij zijn blauwe ogen. De flashback-cast is sterker. Een magische scene is wanneer de jonge ‘Craig’ en zijn vriendinnetje Ruth, gespeeld door talent Felicity Jones, het nummer van If There Is Something van Roxy Music playbacken (zie afbeelding). Mooi in slowmotion in beeld gebracht. Een vriendinnetje trouwens die hij kwijt raakt omdat hij zich laat verleiden door de overspelige buurvrouw, waardoor haar dochtertje om het leven komt. Hence the fool.

Quantum of Solace

Quantum of Solace

Gisteravond de 22e Bond gezien. Ik heb me prima vermaakt. Maar is Quantum of Solace eigenlijk wel een Bond film? Ik zag een soort Die Hard met een stuntman in de hoofdrol. Tekst heeft Daniel Craig bijna niet – nog minder dan de gemiddelde Bond volgens mij. Martini drinkt ie niet. De bloedmooie Aston Martin DBS rijdt ie meteen in het begin van de film aan gort. Met de leading Bond girl (Olga Kurylenko) gaat ie niet naar bed. Geen ‘Bond, James Bond’. Geen Q. En een hele vieze villain. Ja, ik heb een hele goede actiefilm gezien, echt petje af, en Craig is een goedgeklede, goedgesponsorde, free running blonde bikkel, maar Bond kun je deze film amper noemen. Aan de andere kant, je kunt ook zeggen dat Craig een moderne Bond is. Een die zijn one-liners en vaste drankjes en gadgets niet meer nodig heeft. Een Bond met liefdesverdriet. En eindelijk weer eens een goede theme song. Bond 2.0, ook goed.