"A hunch is creativity trying to tell you something"
Game of Thrones, ook wel ‘The Sopranos in Middle-Earth’ genoemd, was overduidelijk de beste nieuwe serie dit jaar. Het eerste seizoen is afgesloten met een sterke cliffhanger voor het vervolg. Waarmee de feed aan nieuwe afleveringen van goede series op dit moment echter even is opgedroogd. Geen nood, volgende week keert True Blood terug voor zijn vierde seizoen en Louie voor zijn tweede. En in juli gaat Breaking Bad verder.
Zojuist de eerste aflevering gezien van Game of Thrones, een nieuwe fantasyserie op HBO naar de lijvige A Song of Ice and Fire boeken van George R.R. Martin. Het verhaal is omvangrijk maar de kern draait om een machtstrijd tussen dynastieën om de troon van Westeros, het continent dat samen met Essos in het oosten Martins fictieve wereld vormt. Waar J.R.R. Tolkien van mythologie en romantiek hield, daar is Martin geinspireerd door de middeleeuwen (de Rozenoorlogen in het bijzonder) en beschrijft banale seks. De pilot van Game of Thrones laat je kennismaken met de centrale personages. De hoofdrol is voor Sean Bean als Eddard Stark, heer van het noorden. Slim want we kennen Bean al als Boromir uit de Lord of the Rings trilogie. De start is overtuigend; de serie mag ook wat kosten zo te zien. Fantasy is niet per se mijn genre maar ik kijk uit naar aflevering 2.
Spartacus: Blood and Sand vorig jaar was een vlezige mix met voor elke sekse wat wils: actie en blote vrouwen voor de mannelijke kijker, intriges en blote mannen voor de vrouwelijke. We volgden de vrij geinterpreteerde aanloop van gladiator Spartacus tot slavenleider. Seizoen twee zou in januari zijn gestart, ware het niet dat bij de hoofdrolspeler, Andy Whitfield, kanker werd geconstateerd. Betaalzender Starz besloot daarop een mini-serie in te lassen. Spartacus: Gods of the Arena is een prequel op het eerste seizoen in zes afleveringen. Spartacus zelf doet niet mee, maar dat mag de pret niet te drukken. Bloed, zweet en honingwijn vloeien rijkelijk.