The Hangover – Perfect voor de zondag

The Hangover

Vier gasten gaan naar Las Vegas voor een bachelor party. Fast forward naar de volgende ochtend. Eén mist een tand en blijkt ‘s nachts getrouwd te zijn met een stripper. De tweede is in het ziekenhuis geweest, getuige het medische polsbandje, en heeft een politiewagen gestolen. De derde was al weird en komt tot de conclusie dat het waarschijnlijk geen xtc-pillen waren die hij toen de avond begon door hun Jägermeister had gegooid. De bruidegom is zoek, in de kast ligt een baby, ze kunnen zich niets herinneren en op de badkamer zit een tijger die blijkt van Mike Tyson te zijn. Dat zijn de ingrediënten van The Hangover. Aanrader.

District 9 – Apartheid revisited

District 9

Discriminatie komt als thema wel vaker voor in sciencefiction films, maar die spelen zich zelden af in Zuid-Afrika. In District 9, geproduceerd door Peter ‘Lord of the Rings’ Jackson, arriveert een buitenaards ruimteschip op aarde en blijft boven Johannesburg hangen. De wezens, die het midden houden tussen gamba’s en sprinkhanen ter grootte van mensen, blijken ziek. Ze worden opgevangen in een kamp, District 9 gedoopt, een duidelijke verwijzing naar het voormalige District 6 in Kaapstad.

De aliens verblijven twintig jaar op aarde, maar er geldt een stricte scheiding met mensen. Toch worden we ze zat en de bewoners van Johannesburg, blank én zwart, eisen dat de wezens worden verplaatst. Hoofd van deze verhuizing is een bureaucraat die besmet raakt met een buitenaards goedje. De rest zal ik niet verklappen, maar de bureaucraat vindt een bondgenoot in zo’n beetje de enige beetje intelligente alien (Mandela?) die zijn ras probeert te redden. De stijl is deels documentarisch voor wat realisme en de CGI is knap gedaan. Het slot daarentegen is wat eendimensionaal, waardoor District 9 helaas niet boven zijn genre uitstijgt.

Inglourious Basterds – That’s a bingo!

Inglourious Basterds

Tarantino is terug. Nou ja, terug, ik vond Death Proof wel een geweldige film dus hij is wat mij betreft nooit weggeweest. Inglourious Basterds is een heerlijke lange zit (tenzij je in een warme bioscoop zit, wat is dat toch met die zalen?) en verdeeld in hoofdstukken zoals Tarantino vaker heeft gedaan. Dat breekt lekker en maakt ruimte voor tempowisselingen. Ook de gevatte dialogen, sterke soundtrack en gore zijn weer van de partij. Het is daarbij niet Brad Pitt maar verrassing Christopher Waltz die de show steelt als de SS-kolonel bijgenaamd The Jew Hunter. Hij speelde tot nu toe vooral in Duitse krimi’s en spreekt vloeiend Engels, Duits, Frans en Italiaans. Dat kwam goed uit in deze film. Ik heb nu al zin om ‘m nog eens te zien. Vooral hoe Hitler helemaal kapot wordt geschoten. Bloody entertaining!