Brothers ***

Brothers

Het verhaal van Brothers is even simpel als sterk. Twee broers. De oudste is marinier, is getrouwd met zijn highschool sweatheart en is de held in de famillie. De jongere broer is net ontslagen uit de gevangenis voor een gewapende overval. Oudste broer gaat naar Afghanistan voor een tour of duty en komt om in een helicopterongeluk. Mislukte broer schiet weduwe te hulp en veert op. Oudste broer blijkt echter niet dood maar gevangen en gemarteld door Taliban en keert plots terug. Hij klapt dicht. Knap staaltje post-war stress disorder.
In Brothers tonen Tobey Maguire (Wonder Boys, Seabiscuit, Spider-Man), Jake Gyllenhaal (Donnie Darko, Brokeback Mountain, Zodiac) en Nathalie Portman (Léon, Heat, Closer, V for Vendetta, Star Wars) dat ze volwassen zijn geworden. Hun spel is sterk en matcht goed met elkaar.
Brothers is een remake van de gelijknamige Deense film uit 2005. De Amerikaanse versie draait nog in de bios.

PS: Ik zal vanaf nu de films die ik zie een rating geven. Eén ster is ballen met haar, vijf sterren is een instant klassieker.

Invictus – Eastwoods stille kracht

Invictus

Met de komst van Eve heb ik er een paar dagen over gedaan om Invictus uit te zien. Dat was niet vervelend, het is een hartversterkende film. Clint Eastwood heeft met Invictus de eerste biopic over Nelson Mandela gemaakt en doet dat met het geduld en het oog van een senior filmmaker. Hij heeft ook een sterke episode gekozen uit Mandela’s geschiedenis om zijn verhaal aan op te hangen: het wereldkampioenschap rugby in Zuid-Afrika aan het begin van zijn presidentsschap. Mandela wordt voortreffelijk gespeeld door Morgan Freeman, de rol is hem op het lijf geschreven. Matt Damon speelt verdienstelijk de aanvoerder van het overwegend blanke rugbyteam die geinspireerd door Mandela zijn team naar de titel leidt. De wedstrijdscenes zijn wat vreemd; je zou meer adrenaline verwachten. Bij nader inzien past het wel bij de film. Invictus praat zacht, net als de gynaecaloog die Eve ter wereld hielp. Zacht praten dwingt tot beter luisteren. Het prachtige gedicht waar de film naar is vernoemd, hield Mandela op de been in gevangenschap en wordt door Freeman feilloos voorgedragen. Als je goed luistert kun je het alvast horen in de trailer, de film verschijnt 4 maart in de Nederlandse bioscoop.

Avatar – Film van het jaar

Avatar

Op de valreep is Avatar de film van het jaar. Wat een belevenis. Niet alleen vanwege de special effects maar zeer zeker ook de plot. James Cameron weet hoe je filmisch een episch verhaal vertelt. Hij heeft een wereld gecreëerd waar je als kijker naar terug wil net als de hoofdrolspeler en de film na afloop het liefst meteen nog een keer kan zien. De CGI is heel overtuigend (de hoofdrolspeelster is ronduit sexy), de 3D een leuke extra maar het is de boodschap die de boventoon voert. Noem het gaia, noem het groen, Cameron zet de mensheid neer als moederloze uitvreters vergeleken met de Na’vi, de bevolking van de planeet Pandora. Een vergelijking met indianen ligt voor de hand, zeker in de Amerikaanse context, en je gaat als kijker geheid voor de bijl. We hebben sinds Titanic twaalf jaar moeten wachten op een nieuwe film van Cameron. Het was het waard.