“I will look for you, I will find you, and I will kill you.” Liam Neeson boorde in 2008 op 55-jarige leeftijd een nieuw hoofdstuk aan in zijn carrière met Taken. De actiefilm van de Franse schrijver-regisseur Luc Besson was vakwerk, sloeg aan bij het publiek en in 2012 volgde een sequel. Beide films waren naar verhouding goedkoop om te maken maar brachten wereldwijd ruim 600 miljoen dollar op. Dat kwartje viel goed in Hollywood waar bovendien meer acteurs van boven de vijftig naar een hit snakten. In 2014 zagen we het resultaat. Ook Kevin Costner (59) speelt een CIA-agent die in z’n eentje korte metten maakt met bad guys in 3 Days to Kill. Net als Pierce Brosnan (61) in The November Man. En Denzel Washington (60) in The Equalizer. En recent nog Keanu Reeves, dit jaar 50 geworden, in John Wick. Geen van de films halen het trouwens bij het ‘origineel’, maar de formule werkt nog aardig. Neeson (62) zelf zit trouwens ook niet stil. Afgelopen jaar zagen we hem in Non-Stop en op 15 januari verschijnt Taken 3 in de bioscoop.
Interstellar *****
Na het zien van Gravity had ik het gevoel in de ruimte te zijn geweest. Christopher Nolans Interstellar gaat echter nog een paar lichtjaar verder.
De aarde is uitgeput. We moeten ons heil elders zoeken. Een oud-piloot, gespeeld door Matthew McConaughey met dik Texaans accent, ontdekt samen met zijn dochter de geheime basis van NASA. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie is underground gegaan, omdat iedereen alleen nog maar denkt aan overleven. Een verloren strijd. Hij laat zijn gezin achter en vertrekt op de belangrijkste reis die de mensheid ooit heeft ondernomen. Via een wormgat bij Saturnus arriveert de ruimte-expeditie in een verafgelegen zonnestelsel om planeten te verkennen op leefbaarheid. Een enorme zwart gat, Gargantua genaamd, beïnvloedt de tijd die de crew in het stelsel ervaart. Wat voor hen uren zijn, zijn op Aarde jaren. Keren ze nog terug en zijn ze dan op tijd om de mensheid te redden?
De beelden van de ruimtereis zijn spectaculair mooi. Bekijk de film in IMAX als je kan. De score van Hans Zimmer is spot on. (Je hoeft overigens niet bang te zijn voor een bombastische soundtrack, er zijn diverse scenes die opvallend stil zijn.) Het acteerwerk krijgt weinig ruimte maar is toereikend. De grote ster van Interstellar is de wetenschap. Theoretische natuurkunde om precies te zijn. Blijkt dat het zwarte gat en het wormgat voortkomen uit werkelijke berekeningen die hiervoor nog nooit zijn gevisualiseerd. Lees daarover meer in Bright Ideas. En check ook deze uitleg van Neil deGrasse Tyson over de vierde dimensie.
La vie d’Adèle ****
Heb eindelijk La vie d’Adèle (ook bekend als ‘Blue is the warmest color’) gezien. Beste Europese film van vorig jaar. Een kruidvat aan emotie. Een coming of age film over de dromerige Adèle. Haar eerste grote liefde is een kunstacademiestudente met blauw haar genaamd Emma. De vonken vliegen van het scherm. Vertwijfeling over seksualiteit, verliefdheid, lust, gebroken hart, weemoed, wanhoop, alles komt voorbij en is door schrijver-regisseur Abdellatif Kechiche met veel gevoel gefilmd. De film is met drie uur een lange zit en de bedscenes zijn eh.. van Franse lengte, maar hij is het waard.
NB: Volg op Pinterest m’n complete kijklijst.