Vol trots kan ik melden dat ik voor het derde jaar op rij ben genomineerd voor de Mercur Hoofdredacteur van het Jaar, een van de belangrijkste vakprijzen in de tijdschriftenbranche. De concurrentie bestaat net als vorig jaar uit vijf dames: Karin Swerink van Glamour, Hilmar Mulder van Grazia, Ellen de Jong voor Pink Ribbon en het duo Linda de Mol en Jildou van der Bijl van LINDA. Sterke opsteker van Jildou via Twitter: “Hoop natuurlijk ook wel dat we zelf winnen, maar ik gun het jou ook, om niet de Anita Witzier van de Mercurs te worden.” De bekendmaking is op 9 december.
Eek steelt show tijdens DDW10
Terug van een lang weekend in Eindhoven. Eén dag Dutch Design Week is namelijk niet genoeg, er is zoveel moois te zien. De Graduation Galleries met de projecten van Design Academy studenten. Werk van gevorderden in het Klokgebouw. Lichtinstallaties in het Designhuis. Alle genomineerden van de Design Awards bij elkaar in de Greenhouse. Zie hier wat foto’s. Hoogtepunt vond ik de nieuwe speeltuin van Piet Hein Eek op het Strijp-R terrein. Eek heeft in een aantal oude Philips fabriekshallen zijn werkplaats, kantoor en een winkel gevestigd met niet alleen zijn eigen werk maar ook dat van andere ontwerpers. Een enorm project dat hopelijk de komende jaren op het programma van de DDW blijft staan. Bright was ook van de partij trouwens, in het Klokgebouw. Volgende stop: STRP festival.
My First Baby: de papafiets
Bij een voorzichtig proefritje op de mamafiets anderhalve maand geleden waren we duidelijk nog te vroeg voor Eve. Ze vond het maar eng, voorop in het stuurzitje. Inmiddels is ze sterker, groter en kan ze zelf al heel goed zitten. Ik kon een Daddybike testen: ‘de enige echte papafiets’. Dat is niet helemaal waar trouwens, Sparta heeft tegenwoordig de Papazone in zijn collectie, standaard voorzien van een kinderzadeltje op de stang (een kinderzitje is ook mogelijk). De Daddybike oogt elk geval degelijk. Bepaald geen looker maar robuust. Het gekozen materiaal en de dubbele stang maakt de fiets echter onnodig zwaar. Met één hand sturen, bijvoorbeeld om richting aan te geven, voelde niet relaxt. Het vervelendste vond ik nog dat ik niet vooruit kon afstappen, de ruimte tussen je lichaam en het kinderzitje is erg krap. Dat gaf me geen veilig gevoel. Het zitje botst bovendien tegen de bovenste stang, wat de draaicirkel van de fiets vrij groot maakt. Een bevriende fietskenner raadt me de GazelleNL aan. Wordt vervolgd dus, want Eve heeft de smaak te pakken.
Update feb 2011 :: De Daddybike Classic heeft een update gekregen. Het kinderzitje is een kleiner model van Bobike, waardoor de ruimte tussen stuur en zadel én de draaicirkel van de fiets is toegenomen. De fiets is er nu ook in twee framematen.