Geëmotioneerd was ik na het zien van Star Wars: A Force Awakens en ik was niet de enige. Heel kort gezegd is Episode VII een remake van IV maar dan beter. Rey is een sterkere jonge Luke, BB-8 een leukere R2D2, Kylo Ren is de nieuwe Darth Vader, Supreme Leader Snoke de nieuwe Emperor, Maz is een soort Yoda, de Rebellie heet nu het Verzet en de stormtroopers zijn dit keer geen klonen maar van kinds af aan gebrainwasht. Han Solo is daarentegen gewoon Han Solo zij het ouder en milder, met sidekick Chewbacca nog steeds aan Solo’s zijde en prinses Leia is generaal geworden. Het weerzien is een feest voor de fans en een instappunt voor een nieuwe generatie gelovigen.
Gelovigen ja want Star Wars is een knappe monomythe, een oerverhaal tussen goed en kwaad dat put uit grote religies en klassiek drama. Zo is Anakin Skywalker onbevrucht ter wereld gekomen. Hij werd door de Jedi, de monnik-ridders die doen denken aan de Tempeliers, beschouwd als de Chosen One. Zoon Luke, die zich in de nieuwe film verschuilt in de eerste Jedi-tempel, neemt die rol over als degene die balans kan brengen in de Force. Wie weet wat Disney nog in petto heeft voor Rey. Is zij ook een Skywalker? We gaan het zien in Episode VIII of IX. En wie weet, wellicht volgt er na die episodes en de anthologiefilms nog een prequel. Er is veel gebeurd in de dertig jaar tussen Return of the Jedi en A Force Awakens. Eén ding staat vast: Star Wars is terug en gaat nooit meer weg.
