Angels and Demons – Het boek was dikker

Angels and Demons

Ik heb me 2,5 uur prima vermaakt, maar Angels and Demons lijdt onder hetzelfde euvel als De Da Vinci Code verfilming: het enorme plot uitleggen. Waar Dan Brown ruim 450 pagina’s voor gebruikt, is in de film Tom Hanks als Robert Langdon genoodzaakt een soort executive summary te geven. Vrijwel elke dialoog is gebruikt om Browns mix van feiten en fictie bondig mee te geven. Er is zelfs een scene waarin de kijker het verhaal van het Patheon meekrijgt van een toergids die zogenaamd toevallig terplekke haar praatje doet, terwijl Hanks en de verrukkelijke Ayalet Zurer in de oude kerk op zoek zijn naar een kapel voor een aanwijzing. De scene waarin de antimaterie ontploft maakt echter een hoop goed.

Opvallend is ook de rol van CERN, het Europese laboratorium voor deeltjesfysica. Brown heeft ‘s werelds grootste deeltjesversneller aardig in het plot verwerkt, maar het instituut vond het wel nodig een paar FAQs online te zetten. Goeie actie van CERN. Van Brown verschijnt in september, zes jaar na De Da Vinci Code, een nieuwe thriller getiteld The Lost Symbol.

Oscars: Charlie Wilson’s War

charliewilsonswar.jpg

Charlie Wilson’s War is gebaseerd op ware feiten. Welke precies weet je niet maar dat maakt ook niet uit, het verhaal van een Amerikaanse senator die in zijn eentje de strijd van de Afghanen tegen de Russen steunt met wapenleveringen, is geloofwaardig. De rokkenjagende senator, gespeeld door Tom Hanks, goochelt met miljarden en komt ermee weg. Sterker, je steunt ‘m als kijker. Het overheidsapparaat, in Nixon door Anthony Hopkins ‘het beest’ genoemd, kan ook iets goed opleveren als je de regels van het systeem kent en in de juiste commissies zit. Dat geeft op een vreemde manier een opbeurend gevoel. Philip Seymour Hoffman speelt de CIA-agent die met Hanks onder een hoedje speelt (net als Julia Roberts als Joanne Hering). Hij kreeg er een Oscar-nominatie voor. Terecht, Hoffman is uitgegroeid tot een van de beste acteurs van zijn generatie.