"A hunch is creativity trying to tell you something"
Gone Baby Gone verraste me. Het vermiste kinderen thema is knap verwerkt tot thriller in plaats van een melodrama. Telkens wanneer je jezelf opmaakt voor het einde komt er een toegift. De film is een sterk regiedebuut van Ben Affleck en broer Casey, die de hoofdrol speelt, is in één klap volwassen. De enige Oscar-nominatie is voor beste vrouwelijke bijrol voor Amy Ryan. Ik had er eerder een gegeven voor beste screenplay.
Film van het jaar. Met twee vingers in z’n neus. Ik was al een fan van de gebroeders Coen. Fargo is legendarisch. The Big Lebowski ook. Miller’s Crossing. Barton Fink. Er waren ook mindere films, zoals O Brother, Where Art Thou? en The Ladykillers. Maar mijn god, No Country for Old Men pakt je bij je ballen en laat niet meer los. Zo goed verteld, zo goed gefilmd. Javier Bardem speelt als killer Anton Chigurh de rol van zijn leven. Bruut wapen ook, zo’n stun gun. Naast Bardem staan nog twee mannen centraal: Tommy Lee Jones als sheriff en Josh Brolin als poor sucker die een keer mazzel heeft en een tas met geld vindt. Wij zijn waarschijnlijk Brolin: geen slecht mens maar ook niet per se goed. De film is dat zonder twijfel wel, een instant-klassieker. Als ik zou wedden, dan zette ik m’n geld op Beste Film voor No Country for Old Men.
Lege straten in New York. De natuur woekert zich door het asfalt heen. Veel wideshots. Dat beeld doet het lang goed in I Am Legend. We zien Will Smith jagen op herten vanuit zijn auto, elke dag een dvd halen in de verlaten videotheek en zijn hond wassen in zijn appartement dat hij helemaal heeft beveiligd. Waartegen? Tegen gemuteerde mensen. Een virus, gebracht als geneesmiddel tegen kanker, moordt 95 procent van de wereldbevolking uit. Een miniscuul deel, waaronder Smith, bleek immuum, maar het gros van die 5 procent is een soort zombie geworden die geen uv-licht kan verdragen. Dat geeft spanning, ook al zijn de zombies weinig geloofwaardig. Smith doet zijn best maar het valt niet mee om een van de laatste mensen op aarde te zijn. Ik durf te wedden dat het einde een knieval was voor het grote publiek. Het wijkt in elk geval af van het boek. Het is tenslotte kerst en mensen willen een hoopgevend einde.