“This is the way”

The Mandalorian

Het zat er dik in. De druk was te groot. The Rise of Skywalker, de negende en laatste Star Wars film over de Skywalker saga, heeft de torenhoge verwachtingen niet waar kunnen maken. Aan de oppervlakte krijg je 2,5 uur lang heerlijk veel actie te zien en wint uiteindelijk het goede van het kwade. Uiteraard. Maar daar direct onder zit een plot dat aan alle kanten rammelt en Star Wars canon op zijn grondvesten doet schudden.

Het is verbazingwekkend hoe Disney is omgesprongen met een van de grootste franchises in de entertainmentindustrie. De derde trilogie begon nog redelijk. The Force Awakens was in feite een remake van A New Hope, maar dan met een nieuwe jonge generatie helden en schurken. De film kende wel wat reshoots. Rogue One was een hele vermakelijke tussenfilm met boeiende backstory. Al moest een nieuwe regisseur de derde act helemaal opnieuw doen. Bij The Last Jedi ging het mis. Die film leek Star Wars een wedergeboorte te willen geven (“Burn it all”) maar verpeste het sci-fi sprookje door er Marvel-gotspe aan toe te voegen. Fans voelden zich beledigd en verraden. Tussenfilm Solo, op zichzelf best onderhoudend ondanks een regisseurwissel tijdens de productie, kreeg de rekening gepresenteerd en flopte. The Rise of Skywalker, met opnieuw een regisseurwissel, moest veel goed maken. Te veel zo blijkt. Alsof de makers vooral wilden voorkomen dat fans de film zouden haten en vergaten de film iets mee te geven om van te houden. (Nou ja, op Babu Frik na dan.)

Er is echter hoop.

Zo verdeeld als de meningen zijn over de nieuwe trilogie, zo lovend en eensgezind zijn ze over The Mandalorian. De eerste live-action Star Wars serie is het paradepaardje van Disney’s nieuwe streamingdienst Disney+. De achtdelige serie speelt zich af in de periode tussen Return of the Jedi en The Force Awakens. De keizer is verslagen (zo lijkt het), de First Order is nog niet opgestaan en Jedi zijn schaars. Een perfecte voedingsbodem om opnieuw te beginnen met een Star Wars verhaal. Dat verhaal, over een premiejager bijgenaamd ‘Mando’, is in uitzonderlijk goede handen bij het duo Jon Favreau en Dave Filoni.

Favreau is gepokt en gemazeld na zijn Iron Man en Avengers producties in de Marvel Cinematic Universe onder leiding van Kevin Feige. Filoni wordt beschouwd als de inhoudelijke erfgenaam van George Lucas, met onder andere de animatieseries The Clone Wars en Star Wars Rebels op zijn naam. Samen geven ze The Mandalorian de koers die de nieuw trilogie ontbeert. Een rechtlijnige en gedoseerde koers die getuigt van een diepgeworteld gevoel voor wat het fictieve Star Wars universum zo aantrekkelijk maakt. Met als kers op de taart het personage dat bekend staat als Baby Yoda. Internet is er dol op.

Vergeet Rian Johnson. Vergeet David Benioff en DB Weiss. Vergeet zelfs JJ Abrams. Laat Favreau en Filoni de nieuwe Star Wars films maken. De eerste staat gepland voor 2022. Seizoen 2 van The Mandalorian volgt komend najaar. “This is the way.”

Star Wars: Het Nieuwe Testament (spoilers)

Star Wars VII

Geëmotioneerd was ik na het zien van Star Wars: A Force Awakens en ik was niet de enige. Heel kort gezegd is Episode VII een remake van IV maar dan beter. Rey is een sterkere jonge Luke, BB-8 een leukere R2D2, Kylo Ren is de nieuwe Darth Vader, Supreme Leader Snoke de nieuwe Emperor, Maz is een soort Yoda, de Rebellie heet nu het Verzet en de stormtroopers zijn dit keer geen klonen maar van kinds af aan gebrainwasht. Han Solo is daarentegen gewoon Han Solo zij het ouder en milder, met sidekick Chewbacca nog steeds aan Solo’s zijde en prinses Leia is generaal geworden. Het weerzien is een feest voor de fans en een instappunt voor een nieuwe generatie gelovigen.

Gelovigen ja want Star Wars is een knappe monomythe, een oerverhaal tussen goed en kwaad dat put uit grote religies en klassiek drama. Zo is Anakin Skywalker onbevrucht ter wereld gekomen. Hij werd door de Jedi, de monnik-ridders die doen denken aan de Tempeliers, beschouwd als de Chosen One. Zoon Luke, die zich in de nieuwe film verschuilt in de eerste Jedi-tempel, neemt die rol over als degene die balans kan brengen in de Force. Wie weet wat Disney nog in petto heeft voor Rey. Is zij ook een Skywalker? We gaan het zien in Episode VIII of IX. En wie weet, wellicht volgt er na die episodes en de anthologiefilms nog een prequel. Er is veel gebeurd in de dertig jaar tussen Return of the Jedi en A Force Awakens. Eén ding staat vast: Star Wars is terug en gaat nooit meer weg.

Tron: Legacy ***

Tron: Legacy

Tron: Legacy. Een film met een erfenis. Disney’s origineel Tron uit 1982 is de loop der jaren een culthit geworden: een wat gammel verhaal maar voor die tijd state of the art special effects en computeranimatie. Het vervolg doet eigenlijk precies hetzelfde. Jeff Bridges als Kevin Flynn is weer van de partij en leeft nog steeds in The Grid. Dit keer is het zijn zoon Sam die in de virtuele wereld belandt en zijn weg terug naar de echte moet frisbeeën. Het verhaal laat helaas na centrale personages uit te diepen en de teksten van Bridges zijn een storende echo van The Big Lebowski; hij speelt een soort Obiwan Dude. Het ontwerp van de binaire wereld en de lichtfietsen en de vele special effects daarentegen zijn weer-ga-loos. Ondersteund door een sterke soundtrack van Daft Punk is Tron: Legacy een feest voor de zintuigen. Ik heb de film in 2D gezien en naar verluidt voegt 3D niet heel veel toe, maar ik ga de film zeker nog een keer op het grootst mogelijke scherm kijken met een bril op. Vanaf 26 januari in de bioscoop. Leuke lamp trouwens.