"A hunch is creativity trying to tell you something"
Uit mijn Bright-column voor DAG afgelopen week:
Het beeld en het geluid van high definition televisie zijn heerlijk helder. Je schrikt aanvankelijk even hoe scherp het beeld wel niet is, maar dat went snel. Heel snel zelfs. Dan merk je vooral hoe rustig de hogere resolutie voor je ogen is. Terugschakelen naar een kanaal met een standaard definitie signaal voelt alsof je na je eerste dvd’s weer naar vhs-videobanden moet kijken.
Vanwege de schrijversstaking begin dit jaar is het vierde en laatste seizoen van Battlestar Galactica in twee delen geknipt. Het eerste deel had afgelopen week zijn slotaflevering, Revelations genaamd. Er moesten wat noodgrepen aan te pas komen. De aflevering voelde gehaast, fragmentarisch en de onthullingen vielen tegen. Vier van de ‘final five’ werden bekend gemaakt. In het verhaal dan, want de kijker kende ze al. De enige closure is dat mensen en cylons samen eindelijk Aarde bereiken. De slotscene was echter een anti-climax: we zien de sleutelfiguren op een desolate, verwoeste plek om zich heen turen. Planet of the Apes? BSG wordt eind dit jaar of begin 2009 vervolgd. Frak me.
De oplages van tijdschriften zijn in 2007 gestegen met als opvallende titels onder meer Happinez, Explore en Esquire. Het past naar mijn mening in de trend dat we nieuwsmoe raken. ‘Deze nieuwsconsumenten, allen tussen 18 tot 34 jaar, zeggen overspoeld te worden door een vloed aan nieuwtjes en feitjes en dat ze snakken naar doortimmerde artikelen over actuele nieuwsontwikkelingen.’ De waan van de dag is vermoeiend en we willen meer duiding. Daar zijn tijdschriften goed in. De behoefte past ook in een bredere ontwikkeling waarin we vanwege de versnelling van de 24-uurs economie en multitasking maatschappij op zoek zijn naar ‘rust, reinheid en regelmaat’. Slow food? Ik zeg: slow media.