Ik heb de comic van Will Eisner nooit gelezen en deze verfilming heeft me weinig aanleiding gegeven dat te gaan doen. The Spirit probeert een soort Sin City 2 te zijn, maar je kunt beter wachten tot het echte vervolg. De film heeft de diepte van een platvis en lijkt eerder een hele slechte parodie te zijn op films als Sin City en 300 dan dat The Spirit in dat rijtje thuis hoort. De cast met babes als Scarlett Johansson, Eva Mendes en Paz Vega helpen niet. En Samuel Jackson die Samuel Jackson speelt begint wat vermoeiend te worden. Regisseur Frank Miller kan beter comics blijven maken, daar is hij veel beter in.
The International – Bankiers als bad guys
Ik heb weinig aandelen maar wel een beleggingshypotheek. Ook ik voel momenteel weinig sympathie voor bankiers en mensen uit het ‘geldwezen’. Hyperkapitalisme is niet gezond en daar betalen we nu allemaal de prijs voor. Dankzij hen. De timing voor The International, die 16 april in de bioscoop verschijnt, kan dan ook niet beter zijn. Clive Owen, een van m’n favoriete acteurs, speelt een Interpol-agent die wordt bijgestaan door publieke aanklager Naomi Watts, een van m’n favoriete blondines, in zijn jacht op de leiding van een Luxemburgse bank die oorlogen financiert als belegging. De film is geen hoogvlieger maar als thriller heel goed binnen te houden. Hoogtepunt is de shoot-out in het Guggenheim museum in New York, dat overigens is opgenomen op een enorme set in Duitsland. De bankiers zijn zo slecht in The International dat zelfs wapenhandelaren plots bij de good guys horen. Smullen dus.
Twilight – I know what you will release next fall
Twilight is een hele goede doelgroepfilm, gericht op tieners en vooral tienermeisjes. De mannelijke hoofdrolspeler, een vampier die al ruim honderd jaar 17 is, wordt neergezet als onweerstaanbare hunk en leidt de dans. Het meisje, de aantrekkelijke nieuweling op school, valt als een blok voor ‘m en wilt zelfs voor hem sterven als ze ontdekt dat hij een vampier is, zo verliefd is ze. De film druipt van verlangen, maar het is de jongen die hard to get speelt. Omdat ie d’r anders helemaal leegzuigt, is zijn verweer. De artdirection zit ontzettend clever in elkaar: de acteurs dragen allemaal een dikke laag witte make-up en het haar zit altijd perfect. Gothic-stijlelementen zijn echter ingeruild door designerkleding en architectonische hoogstandjes, het is alsof je de tienerversie van Wallpaper leest. En de makers gaan hun franchise flink uitmelken; het slot smeekt om een vervolg. Die komt in de VS al eind dit jaar. Een Harry Potter reeks dus, maar dan voor CosmoGirls.