En toen was het afgelopen. Ik ga ze missen, de cast van Lost. Sure, het verhaal was intrigerend. Vooral hoe de schrijvers de weg kwijt leken te raken in seizoen drie (Hydra eiland) en gaandeweg, ik bleef stug kijken, zich weer hervonden. Lost was vernieuwend televisiedrama, zoals Twin Peaks dat ook was in zijn tijd: mysterieus, gelaagd, uitdagend, melodramatisch, verwarrend. De dubbele slotaflevering liet sommige van de vele vragen over het eiland en de betekenis van het alles onbeantwoord en vulde andere in met de verwachte religieuze ondertoon. Een slot waar nog lang over nagetafeld zal worden, maar die bij vlagen in mijn beleving vooral een laatste warm bad was met de vaste personages. De reis is belangrijker geweest dan de bestemming. Jack, Kate, Sawyer, Hugo, Charlie, Desmond, The Hatch, ik heb ze in die zes jaar leren kennen, ieder dolend op zijn eigen manier, het was tof. Mooi t-shirt trouwens.
